ಮೊನ್ನೆ ನಮ್ಮನಿ ಪೈಕಿದ್ ಒಂದ್ ಮದಿ ಇದ್ದಿತ್. ನಾ ಮದಿಗ್ ಹೋಯ್ಕ್ ಅಂದೇಳಿ ತಯಾರ್ ಮಡ್ಕಂಡ್ ಇದ್ದಿ. ನಮ್ಮನಿ ಅಜ್ಜಿ ಕೇಂಡ್ರ್ ‘ಹೆಣಾ, ಮದಿಗ್ ಹೋಯ್ಕ್ ಅಂತೆ, ಕೈಯಂಗ್ ಒಂದ್ ಬಳಿ ಇಲ್ಲಲೇ’ ಅಂತೇಳಿ. ನಾ ಹೇಳ್ದಿ ‘ಅಜ್ಜಿಯಾ, ಬಳಿಗಿಳಿ ಎಲ್ಲಾ ತಕಂಡ್ ಆಯಿತ್, ಅಂಗಿ ಕಲ್ಲರಿದೇ ಬಳಿ ಹ್ವಾಪತಿಗೆ ಕೈಗೆ ಹಾಯ್ಕ ಹ್ವಾಪದ್ ಅಷ್ಟೇ’ ಅಂದಿ. ‘ಏ ದೇವ್ರೇ ಎಂಥಾ ಕಾಲ ಬಂದೀತಪ್ಪಾ’ ಅಂದೇಳಿ ಅಜ್ಜಿ ಸುರು ಮಾಡ್ಕಂಡ್ರ್ ಕಾಣಿ ಹಿಂದಿನ್ ಕತಿ ಹೇಳುಕೆ, ಅವ್ರ್ ಕಾಲ್ದಂಗೆ ಸಣ್ಕಿಪ್ಪತ್ತಿಗೆ ಬಳೆ ಹಾಕುಕ್ ಸುರು ಮಾಡ್ರೆ , ಕಡಿಕ್ ಬಳಿ ತೆಗುದಂದ್ರೆ ಅದ್ ಜೀವನದ ದುರಂತ ಕತಿ ಅಂಬ್ರ್. ಊರಿಗೊಬ್ರ್ ಮಿಡಿಬಾಯಮ್ಮ ಇರ್ತಿದ್ರಂಬ್ರ್. ಯಾರಿಗೂ ಹೆರಿಗೆ ನೋವು ಬಂದ್ರೆ ಅವ್ರ್ ಬತ್ತಿದ್ದೀರಂಬ್ರ್. ಅವ್ರ್ ಕೈಯಂಗೆ ಬಳಿ ಇರುದಿಲ್ಲ ಅಂಬ್ರ್. ಹಾಂಗಾಯಿ ನಾ ಸಣ್ಕಿಪ್ಪತ್ತಿಗೆ ಕೈಯಂಗ್ ಬಳಿ ಇಲ್ದಿರೆ ಅಜ್ಜಿ ಕೇಂತಿದ್ದಿರ್ ‘ಹೆಣಾ, ಬಿಜ್ಜಲ್ತಿಯಾ ನೀನ್’ ಅಂದೇಳಿ.
ಅಗಳಿಕೆ… ಮದಿಗ್ ಒಂದ್ ವಾರ ಇಪ್ಪತ್ತಿಗೆ ಮದಿಮನಿಗೆ ಬಳಿಗಾರರ್ ಬತ್ತದ್ದೀರಂಬ್ರ್. ಮದ್‍ಮಗಳಿಗೆ, ಮನಿಮಂದಿಗೆಲ್ಲಾ ಬಳಿ ಇಟ್ಟಿಕಿ ಹೋತಿದ್ದೀರಂಬ್ರ್. ಅದೂ ಆಗಳಿಕೆ ಮಣ್ಣಿನ ಬಳಿ ಅಂಬ್ರ್. ಈಗ ಹಾಂಗಿಲ್ಲ, ಎಲ್ಲಾ ಫ್ಯಾಷನ್ ಆಯಿಬಿಟ್ಟಿತ್. ಮಣ್ ಬಳಿ ಬಾರೀ ಅಪ್ರೂಪ ಆಯಿತ್. ಈಗಿನ್ ಹೆಣ್ಮಕ್ಕಳ ಬಳಿ ಇಡುಕೇ ಒಪ್ಪುದಿಲ್ಲ. ಇಟ್ರೂ ಒಂದ್, ಎರಡ್….. ಅದೂ ಒಂದೇ ಕೈಗೆ. ಅಂತೂ ನಮ್ ಸಂಸ್ಕ್ರತಿ ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ನಶಿಸಿ ಹೋತಿತ್ ಅಂಬುದ್ ಸತ್ಯ ಅಲ್ದೇ?
• ಆಶಾ ಬಿ. ಜಪ್ತಿ