ಕೆಲವ್ರ್ ಸ್ವಭಾವನೇ ಹಾಂಗೇ ಇದ್ದಿತ್ ಕಾಣಿ. ಬೇಕು ಬೇಕು ಎಂದೇಳಿರತ್ತ್ ಆರೆ ಕೇಂಬುಕ್ ಶಡ ಬಿಡ್ತಿಲ್ಲೆ ಅಲ್ದಾ? ಅದ್ ತಿಂಬು ವಿಷ್ಯದಲ್ಲಾರೂ ಅಕ್ಕ್, ಬೇರೆ ವಿಷ್ಯದಾಗಾರೂ ಅಕ್ಕ್. ಶಡ ಇದ್ರೆ ಅದನ್ ಉಳಿಸ್ಕಂಬ್‍ದೇ ದೊಡ್ಡದಾತ್ತ್.
ಅದ್ಕೆ ಕುಂದಾಪ್ರ ಬದಿಯಾಂಗೆ ಒಂದ್ ಕತಿ ಇತ್ತ್ ಕೇಣಿ. ಹೊಸದಾಯಿ ಮದ್ವಿ ಆದ ಅಳಿಯ ಚೌತಿ ಹಬ್ಬುಕೆ ಅಂದೇಳಿ ಅತ್ತಿ ಮನಿಗ್ ಬಂದೀನಂಬ್ರು. ಅತ್ತಿ ಅಳಿಯಂಗಂದೇಳಿ ತಂಬಿಟ್ಟ್ ಮಾಡೀಳ್. ತಂಬಿಟ್ಟೂ ರುಚಿ ರುಚಿ ಆಗಿತ್ತ್. ಅಳಿಯಂಗ್ ತಂಬಿಟ್ಟ್ ಅಂದ್ರೆ ಬಾಳಾ ಇಷ್ಟ ಆಗಿತ್ತ್. ಒಂದೆರಡ್ ತಂಬಿಟ್ಟ್ ತಿಂದ ಅನ್ನಿ, ಆರೆ ಅಂವಂಗ್ ಅದ್ ಸಾಕಾಗಿತ್ತಿಲ್ಲೆಂಬ್ರ್.
ಆರೆ ಬೇಕು ಅಂದೇಳ್ರೆ ಮಾವ್ನ ಮನೆಯವ್ರ್ ಎನಾರು ಅಂದ್ರೆ ಅಂದ್‍ಕಂಡ್ ದಾಕ್ಷಿಣ್ಯಕ್ ಬೇಡ ಬೇಡ ಅಂದ್ ಕೈ ತೊಳ್ಕಂಡ್ ಕೂಕಂಡಂಬ್ರ್. ಆರೆ ಅವ್ನ ಮನಸೆಲ್ಲಾ ತಂಬಿಟ್ಟೇ ತುಂಬ್ಕಂಡಿತ್ತ್. ಮತ್ತೂ ಬೇಕ್ ಬೇಕ್ ಅಂದ್ ತೊwu ಆತಿತ್ತ್. ರಾತ್ರಿ ಎಲ್ಲರೂ ಮನ್‍ಗದ್ ಮೇಲೆ ಹೆಂಡತಿಗೂ ನಿದ್ರಿ ಹತ್ತ್‍ದ್ ಮೇಲೆ ಅಂವ ಎದ್ದ ಹೋಯಿ ಅಡ್ಗಿ ಮನಿಲಿ ತಂಬಿಟ್ಟ್ ಡಬ್ಬಿ ಎಲ್ಲಿತ್ತ್ ಅಂದೆಳಿ ಹುಡುಕುಕ್ ಶುರು ಮಾಡ್ದ್ ಕಾಣಿ. ಡಬ್ಬಿ ಎಲ್ಲೂ ಇಲ್ಲ ಅಂದ್ ನಿರಾಸೆ ಆಯ್ತ್. ರುಬ್ಬು ಕಲ್ಲಿನ್ ವಾಸ್ನಿ ತಕಂಡ್ ನಾಲ್ಗಿ ನೆಕ್ಕು ಹೊತ್ತಿಗ್ ರುಬ್ಬು ಕಲ್ಲಿನ್ ಮೇಲಿದ್ದ ಪಾತ್ರೆ ಎಲ್ಲ ದಡ್ ಬಡ್ ಅಂದೇಳಿ ಬಿದ್ದ್ ಸದ್ದ್ ಮಾಡ್ತ್. ಎಲ್ಲರೂ ಲೈಟ್ ಹಾಕಿ ಬೆಕ್ಕ್ ಬಂದಿತ್ ಅಂದೇಳಿ ಓಡ್ ಬಂದ್ರೆ ಅಡ್ಗಿ ಮನೇಲಿ ಅಳಿಯ ನಿಂತ್ಕಂಡಿದ್ದಂಬ್ರ್. ನಾಚ್ಕಿ ಆರೂ; ನಾನೂ ಶಬ್ದ ಕೇಂಡ್ ಇಲಿ ಓಡ್ಸುಕ್ ಅಂದೇಳಿ ಬಂದ್ ನಿಂತಿದ್ದೆ ಅಂದ್ ಹೇಳ್ತ. ಇಂಥ ಸ್ವಭಾವದ ಮಂದಿನ್ ಕಂಡ್ ಕಂಡ್ ಈ ಮಾತ್ ಹುಟ್ಕಂಡಿತ್ತೆ.
ಕಥೆ: ಸುಧಾ ಮರವಂತೆ
