ಹೌದು ಕಾಣಿ, ನಮ್ ಭಾಷ್ಯಾಗೆ ಹೀಂಗೆ ಅಂದ್ಹೇಳಿ ಒಂದ್ ಮಾತಿತ್ತ್… ಎಂತಕ್ ಗೊತ್ತಿತಾ?
ನಾವ್ ಸೆಣ್ಣಕ್ ಇಪ್ಪತಿಗೆ ನಮ್ಮನ್ಯಾಗೆ ನಮ್ಮ್ ಅಕ್ಕ ಕಷ್ಟ ಪಟ್ ಹಲಸಿನಕಾಯಿ ಹಪ್ಪಳ ಮಡೂದ್, ಅದ್ನ ಕಣ್ಣಾಗ್ ವಣ್ಸಿಕಿ ಅಡ್ಗಿ ಮಾಡೂಕ್ ಹಾಪದ್, ಕಾಕಿ-ಕೋಳಿ ಬರ್ದೆ ಇದ್ಹಾಂಗ್ ಕಾಂಬಕೆ ನಮ್ಮನ್ನೆಲ್ಲ ಕೂರ್ಸುದ್, ನಾವ್? ಕೋಳಿನೇನೋ ಓಡ್ಸೂದ್ ಹೌದ್. ಆದ್ರೆ ನಮಗೂ ತೊಡು ಅಲ್ದಾ. ಎದ್ರೀಗ್ ರುಚಿ ರುಚಿ ಹಪ್ಳ, ಬಾಯ್ಯಾಗ್ ನೀರ್ ಬಾರ್ದೆ ಹೋಕಾ ? ಹಾಂಗೆ ಒಂದೋಂದೇ ತಕ್ಕಂಡ್ ತಿಂಬ್ದ್ ಮಡ್ಯ್ ಹೆಡಿ ಮೇಲ್ ಅಲ್ಲಲ್ಲ್ ಜಾಗ ಉಳಿತ್ತಾ? ಅಕ್ಕ ಒಂದ್ ಕಂಡ್ ಸಮಾ ಬೈಯೂದ್. ಆಗಳಿಕ್ ನಮ್ಮ ಅಬ್ಬಿ ಹೇಳೂದ್, ಮಕ್ಳ್ ಅಲ್ದ ಹೆಣೆ ಹಡ್ಯಿಗ್ ಕಟ್ಟದ್ ಗಂಟಿ ಹುಲ್ ತಿಂಬಕ್ ಆಗ ಅಂದ್ರ್ ಆತ್ತಾ ? ಅಂತೂ ನಮ್ ಪರ ಅಬ್ಬಿ ವಕಾಲತ್.
ಇರ್ಲಿ ಈ ಹಡ್ಲ್ ಅಂದ್ರ್ ಎಂತ ಗುತಿತ್ತಾ? ಮೊದ್ಲೆಲ್ಲ ಸುಗ್ಗಿ ಹುಲ್ ಜಪ್ಪಿ ಸೂಡಿ ಮಾಡ್ತಿರಲಿಲ್ಲೆ. ಕೊಯ್ಲ್ ಆಯಿ ಒಂದ್ ಹತ್ತಿಪ್ಪತ್ ದಿವಸ್ಸದಾಂಗೆ ಒಂದ್ ದಿನ ಆಚೀಚ್ ಮನಿ ಎತ್ತ್‍ಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಬೇಡ್ಕಂಡ್ ಬಂದ್, ಹೊತ್ ಬೈಯಾಪತಿಗೆ ಒಂದ್ ಬತ್ತಿನ್ ಮಾಟಿ ಕಂಬಿಗ್ ಕಟ್ಟಿ, ಅದಕ್ ಮತ್ತೊಂದನ್ ಥಳಕಿ ಹಾಕೂದ್, ಅದಕ್ ಇನ್ನೊಂದನ್ ಥಳಕಿ ಹಾಕೂದ್, ಹಾಗೆ ಒಂದೊಕ್ಕೊಂದ್ ಒಂದಕ್ಕೊಂದ್ ಕಟ್‍ತಾ ಹ್ಯಾಪೂದ್. ಅದ್ರಲ್ಲೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಹಳೀ, ಬಡ್ ಎತ್ ಇದ್ರೆ ಅದನಗ ಮೇಟಿಗ್ ಕಟ್ಟೂದ್. ಚುರ್ಕ್ ಇದ್ ಎತ್ತಿನ್ ಹೋರ್ ಸುತ್ತಿಗ ಕಟ್ಟೂದ್. ಅವುಗಳ್ ಕಾಲ ಅಡಿ ತಳುಹುಲ್ ಸಸೀತಾ ಹೋಪ್ದ್. ಅವ್‍ನ್ ಎಬ್ಬೂಕೆ ಸುರು ಮಾಡ್ರೆ ಗಂಟಿ ಗಟ್ಲಿ ಎಬ್ಬೂಕ್. ಕಡಿ ಕಡೀಗ್ ಬೈಯಾಪತಿಗ್ ಒಂದ್ ಹಡ್ಲ್ ಹಾಕ್ರೆ, ತೆಗೂವತೀಗ್ ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿ ಆತ್. ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿಗ್ ಮತ್ತೊಂದ್ ಹಡ್ಲ್ ಹಾಕೀರೆ ತೆಗೂದ್ ಬೆಳಗೀನ್ ಜಾವ್ಕೆ. ಎಬ್ಬು ಮಕ್ಳಿಗೂ ಸುಸ್ತ್. ತಿರುಗೂ ಎತ್ತಿಗ್ ಸುಸ್ತ್. ಅಷ್ಟೋತ್ತಿನೊಳಗೆ ಅವ್ಕೆ ಎರಡೆರಡ್ ಸಲನೀರ್ ಕೊಡ್ಕ್. ಅವ್ ಸೆಗ್ಣಿ ಹಾಕ್ರೆ, ಹಾಳಿ ಹಿಡ್ದ್ ಆಚೀಗ್ ಹಾಕ್ಕ್. ಅಲ್ದೀರ್ ಹುಲ್ಲೆಲ್ಲ ಸೆಗಣಿ ಆತ್ತಲೆ. ನಮಗೂ ಬಾಳ ಖುಷಿ. ಗೆಣ್ಗ್ ಬೇಸಿ ಕಾಯಿ ಹಾಲ್ ಮಾಡ್ತ್ರ್. ಗಮ್ಮತ್ತೋ ಗಮತ್ತ್. ನಾವ್ ಆ ಕಾಲ್ದಾಗೆ ನಮ್ಮನಿಯಾಗ್ ಏಗಳೀಕ್ ಹಡ್ಲ್ ಅಂದ್ಹೇಳಿ ಕಾವ್ದ್. ದೊಡ್ಡ ಜಾತ್ರಿ ಕಂಡಾಗೆ ಈಹಡ್ಲಿಗ್ ಕಟ್ದ್ ಗಂಟಿ ಗೆಂಟಿಗಟ್ಲಿ ಹುಲ್‍ಮೇಲೆ ತಿರುಗುವತೀಗ್ ಹುಲ್ ತಿನ್‍ಬ್ಯಾಡಿ ಅಂದ್ ಹೇಳುಕಾತ್ತಾ? ಹೇಳ್ರ್ ಕೇಂತುವಾ ಅವ್? ಅದ್ಕೆ ಈ ಗಾದಿ ಹುಟ್ಕಂಡದ್. ಹೀಂಗೀನ್ ಹೊತಿಗೆಲ್ಲ ತೀರ ಬಂದೋಬಸ್ತ್ ಮಾಡೂಕ್ ಆತಿಲ್ಲೆ. ಮಾಡೂಕೂ ಆಗ ಅಂದ್ಹೇಳಿ ಅದರರ್ಥ.
ಈಗ ಬಿಡಿ ಹಳ್ಳಿ ಬದಿಯಾಗ್ ಎತ್ಗಳೂ ಇಲ್ಲೆ. ಹಡ್ಲೂ ಇಲ್ಲೆ. ಸುಗ್ಗಿ ಸಾಗುವಳಿಯೂ ಕಡ್ಡಿ ಆಯಿತ್. ಇದ್ರೂ ರೋಲ್‍ಗಲ್ ಹಾಕಿ ತೆಗೂದ್. ಏನೇ ಆದ್ರೂ ಆಗಳೀನ್ ಮಜೋ ಈಗ ಇಲ್ಲೆ ಇಲ್ಲಿಯೆ.
– ಎಸ್. ಎನ್. ಕುಮಾರ ಕೋಟೇಶ್ವರ.