ಬೇಸಿಗಿ ಬಿಸಿ ಬೋಳ್ ಮಂಡಿನ ಕವ್ಲಿ ಮಾಡ್ತೀತ್ತ್. ಕ್ವಜಿ ಹ್ವಂಡ, ಕೆರಿಯೆಲ್ಲ ಬತ್ತುಕ್ ಸುರುವಾಯ್ತ್. ನಮ್ಗು ಶಾಲೀಗ್ ರಜಿ ಸುರುವಯ್ತ್. ಮೂರ್ ಓಡ್ ದ್ವಾಸಿ ತಿಂದ್ಕಂಡ್, ಹ್ವಾದ್ ವರ್ಷದ್ ಹರ್ದ್ ಹ್ವಾದ್ದ್ ಕಾಕಿ ಬಟ್ಟಿ ಚಡ್ಡಿ ಹಯ್ಕಂಡ್, ಗೈಡಿಮಕ್ಕಿ ಜಡ್ಡೆಗ್ ಬೆಳಿಗ್ಗಿಂದ ಸಾಯಂಕಾಲ್ದೊರಿಗ್ ಹ್ಯಡಿಮಂಡಿ ಬ್ಯಾಟ್, ರಬ್ಬರ್ ಬಾಲೆಗ್ ಬಾಜಲ್ ಬೆಟ್ಟ್ ಕಟ್ಕಂಡ್ ಆಡ್ತಿದ್ದ ಕಾಲ. ಆಗಳಿಕ್ ಕಿಸೆಗ್ ಎಂಟಣಿ ಇದ್ರು ರಾಜನ್ ಕಂಡೆಗ್ ಇದ್ದಿತ್. ಗುಡ್ಡಿ ಅಂಗಡಿ ಪಪ್ಸ್, ಬಾಜಲ್ ಕುಡಿಕ್ ಅಂಬಗ್ ಆರ್ಕುಡ್ಲೆ ಗ್ವಾಯಿ ಬೀಜ ಕಳುಕ್ ಹ್ವಾತಿದಿತ್. ಈ ಆuಣಥಿ ಅಷ್ಟ್ ಸುಲ್ಬ ಅಲ್ಲ, ಕೆಲವ್ರ್ ಮರ್ದಿಂದ ಬಿದ್ದ್ ಸ್ವಂಟ ಮುರ್ಕಂಡ್ರೆ, ಕೆಲವ್ರ್ ಸಿಕ್ಕ ಬಿದ್ದ್ ಚವ್ಳಿ ಕ್ವಟ್ಟಿ ಪುಕ್ಳಿಗ್ ಬಿಟ್ಟ್ಕಂಡಿರ್. ಹಾಂಗಾಯಿ, ಎಷ್ಟೇ ಕಷ್ಟ ಇದ್ರೂ… “ಬಲ್ಲವನೇ ಬಲ್ಲ ಗ್ವಾಯಿ ಬೀಜದ ಡಿಚಿಣe”. ಇಷ್ಟಕ್ಕೆ ನಮ್ ರಜಿ ಮುಗಿಲಿಲ್ಲ. ಕ್ವಜಿ ಹ್ವಂಡದೆಗ್ ನೀರ್ ಕಡ್ಮಿ ಆರ್ ಕೂಡ್ಲೆ ನಾವ್ ಮೀನ್ ಹಿಡುಕ್ ಡಿeಚಿಜಥಿ. ಮಾಬ್ಲಣ್ಣನ್ ತೂಂತ್ ಬಲಿ. (10 ಮೀನ್ ಬಲಿಗ್ ಬಂದ್ರ್ 9 ವರೆ ತಪ್ಪಸ್ಕ ಹ್ವಾತಿದಿತ್ ಅಂಥಾ ತೂಂತ್) ಅದನ್ನ ಕೆಂಬುಕೂ ನೂರಾರ್ ಸಲ ಅವ್ರ್ ಮನಿ ಕೋಳಿ ಹೇಲ್ ಮೆಟ್ಟಕ್. ಮಬ್ಲಣ್ಣ ಹಾಂಗ್ ಯಾರ್ಯಾರೋ ಹ್ವಾರ್ ಕೊಡುದಿಲ್ಲ, ಅವ್ರ್ ಪೈಕಿಯರ್, ಗನಾ ಪಣ್ಕ್ ಮಾಡ್ದಿದ್ದ್ ಮಕ್ಕಳಿಗ್ ಮಾತ್ರ ಬಲಿನ್ ಕೊಡುದ್. ಹಾಂಗೀನರನ್ನ್ ಹುಡ್ಕಿ ತೆಗ್ದ್, ಅವ್ರಿಗ್ ಒಂದಿನ ಮುಂಚೆನೆ ಗಾಳಿ ಹಾಕಿ, ಏರ್ಸಿ ಡಿeಚಿಜಥಿ ಮಾಡ್ಕ್. ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ಮಾಡಿ, ಬಲಿ ತಕನ್ಡ್ ಬಂದ್ರ್ ಮೇಲೆ ಗ್ವಾಂಕ್ರ್ ಕ್ಯಪ್ಪಿ ಹ್ವಾಪು ಹಾಂಗೀದ್ದ್ ವಟ್ಟಿನ ಮುಚ್ಚು ಕೆಲ್ಸ ಮಾಡ್ಕ್. ನಮ್ಮಲ್ಲ್ ಕೆಲವ್ರ್ ಮೀನ್ ಹಿಡು ಕಲೆಗಾರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಪಳಗಿದ್ದವರು ಇದ್ದಿರ್. ನೀರ್ ಕಮ್ಮಿ ಇದ್ದ್ ಕ್ವಜಿ ಹ್ವಂಡದೆಗ್ ಕಾಲೆಗೆ ಶಿಲೊಪಿ (ಮೀನ್) ಹಿಡಿತಿದಿರ್. ನಾವ್ ರಾಶಿ ರಾಶಿ ಮೀನ್ ಹಿಡ್ಕಂಡ್ ಬರ್ಕ್ ಅಂದೇಳಿ ಏನ್ ಹ್ವಾಪುದಲ್ಲ ಬಿಡಿ. ಗೋನ್ಸ್ರಂಗೆ ಹೊಡ್ಕುಕ್ ಆಂದೆಳಿಯೇ ಹೊರ್ಡುದ್. ಮನೆಗ್ ಮೀನ್ ಹಿಡುಕ್ ಹ್ವಾತಿ ಅಂದ್ರೆ ಮದ್ಯಹ್ನ ಊಟಕ್ಕ್ ಒಂದ್ ಹ್ವದು ಆತ್ತಲ ಅಂದೇಳಿ ಬೈತಿರ್ಲಿಲ್ಲ ಅಷ್ಟೇ.
ಹಾಂಗು ಹೀಂಗು ದೊಡ್ಡ್ ಕಾಂಪ್ರ್ ಅದ್ದ್ ಬಲಿನ ಬಾಳಿ ಬಳ್ಳೆಗ್ ಸುಮಾರಿಕ್ ಹೊಲ್ಕಂಡ್ ಒಂದ್ ತೂಂತ್ ಕ್ವಡ್ಪಾನ ಹಿಡ್ಕಂಡ್ 6-7 ಜನ ಗ್ಯದ್ದಿ ಬಯ್ಲೆಗ್ ನೆಡ್ಕಂಡ್ ಕ್ವಜಿ ಹ್ವಂಡದ್ ಬದಿಗ್ ಹೊರ್ಡ್ತ್. “ಹ್ವಾಪತಿಗ್ ನಾನ್ ಬಲಿ ಹಿಡ್ಕಂಬುದ್, ಆಚಿ ಕ್ವಜಿ ಹ್ವಾಂಡದಿಂದ ಈಚಿ ವರಿಗ್ ಸುಕೇತ ಬಲಿ(ಬಲೆ) ಹಿಡ್ಕಂಬುಡ್, ಕಡಿಕ್ ದ್ರುವ, ಪುಟ್ಟ, ಚಣ್ಣ್ ಪುಟ್ಟ..” ಹೀಂಗೆ ಪಾಲ್ ಹಂಚ್ಕಂತ್. ಅಂತೂ ಕ್ವಜಿ ಹ್ವಂಡ ತಲಪ್ತ್. ಬಲಿ ಬಿಡ್ಸಿ ಒಂದ್ ಗೂಟ ಪುಟ್ಟ ಹಿಡ್ಕಂಡ್ರೆ, ಇನ್ನೊಂದ್ ಗೂಂಟ ಸುಕೇತ ಹಿಡ್ದ. ಹಸ್ರಿ (ಅಸ್ರಿ- ಬಲಿ ತಳ) ಕೈ ಹಾಕುಕೆ ನಮ್ಮ ಹೆಸರಾಂತ ಹಸ್ರಿ exಠಿeಡಿಣ ಅಜಿತ ನ ತಮ್ಮ ಅಶೋಕನ್ನ ಬಿಡ್ತ್. ನಾವ್ ಬದೆಗ್ ಮೀನ್ ಬೆರ್ಸುಕ್ ಶುರು ಮಾಡ್ತ್. ಆಚಿ ಬದಿಯಿಂದ ಈಚಿ ಬದಿಗ್ ಬಪ್ಪುದ್, ಮೀನ್ ಮಸ್ತ್ ಹೊಡ್ಕಾಡ್ರೆ ಮದ್ಯವೇ ಬಲಿ ಎತ್ತುವ ಅಂದೇಳಿ ಮಾತಾಡ್ಕಂಡ್ ಶುರು ಮಾಡ್ತ್. “ರವುತ್ರೆ, ಒಳ್ಳೆ ಮೀನ್ ಸಿಕ್ಲಿ..”. ಅಶೋಕ ನೀರೇಗ್ ಕನ್ತ್ಕಂಡ್ ಕೆಸ್ರ್ ಗೂಡಾ ಬಲಿನ ಕಾಲೆಗ್ ಯೆಳ್ಕಂಡ್ ಹ್ವಾತಿದ್ದ.. “ಎಬ್ಯಾ.. ಐರ್ ಮರೆ.. ಸಲ್ಪ್ ದೊಡ್ಡದ್ ಅಲ್ಲ.. ಕಾಲಿಗ್ ತಾಂಗ್ತ್ ಮರೆ ” ಅಂದ ಅಶೋಕ. “ನಿನ್ ಸಾವ್.. ಸಮ ಅಸ್ರಿ ಹಿಡಿ.. ಮೀನ್ ಎಲ್ಲ ನುಗಳ್ಕ ಹ್ವಾತೊ…” ಬೈದ ಸುಕೇತ. ನಾನ್ ಮೀನ್ ಬೆರ್ಸ್ಕಂಡ್ ಹ್ವಾಪುದ್ರೋಳ್ಗೆ ಕೆಸ್ರೆಗ್ ಹುಕ್ಕಂಡ್ ಮೇಲ್ಬಳಿ- ಕಂತ್ಬಳಿ. ಹಾಂಗು ಹೀಂಗು ಕಷ್ಟ ಪಟ್ಟ್ ಮೇಲ್ ಬಂದಿ. ಬಲಿಯೂ ಬೆಟ್ಟಿಗ್ ಬಂತ್. ಅಶೋಕ ರಾಶಿ ರಾಶಿ ಗೋಸ್ರ್(ಕೆಸ್ರ್) ಗೋರಿದ. ಎಲ್ಲ ಎಷ್ಟಪ ಮೀನ್ ಇತ್ತ್ ಕಾಂಬ ಅಂದೇಳಿ ಕಣ್ಣ್ ದೊಡ್ಡದ್ ಮಾಡ್ಕ ಕಾಂತಿದ್ರ್. ಪಾಂಡ ಒಟ್ಟಿ ಕೊಡ್ಪಾನ ತಕನ್ಡ್ ಓಡ್ ಬಂದ. ಮೂರ್ ಗ್ವಾಂಕ್ರ್ ಕ್ಯಪ್ಪಿ, ಒಂದ್ ಐರ್ ಮರಿ, ಒಳ್ಳಿ ಹಾವ್, 5-6 ಕೊಂತಿ ಕಾಣಿ, 2 ಅರೋಲಿ(ನಾವ್ ತಿಂದಿದ್ದ್) ಬಿಟ್ರೆ ಪುಟ್ಟ ಕಾಲೆಗ್ ಹಿಡದ್ದ್ ಶಿಲೋಪಿಯೇ ದೊಡ್ಡ ಮೀನ್. “ನೀ ಸಮ ಅಸ್ರಿ ಹಿಡಿಲ.” “ನೀನ್ ಕೋಲ್ ವಾರಿ ಹಿಡ್ಕಂದಿದೆ..” “ಬಲಿ ಕ್ವಟ್ಟಿ ಮಾಡ್ಕಂಡ್ ಹೊಯಿರಿ…” “ಸಮ ಮೀನ್ ಬೆರ್ಸ್ಲಿಲ್ಲ..” ಒಬ್ರಿಗ್ ಒಬ್ರ್ ಬೈಕಂತೆ ಆಯ್ಕಂಡ್ರ್. ನಾವು ಶಾಂತವಾಗಿ ಒಂದ್ ಉಚ್ಚಿ ಹೊಯ್ತ್. ಕ್ವಜಿ ಹ್ವಂಡಕ್ಕೊಂದು ಕಿರು ಕಾಣಿಕೆ. “ದಿಲ್ಲ (ಅಂದ್ರೆ ನಾನ್).. ಬಾ ನೀನ್ ಬಲಿ ಕೋಲ್ ಹಿಡ್ಕೊ ನಾನ್ ಅಸ್ರಿ ಕೈ ಹಾಕ್ತಿ..” ಅಂದ ಪುಟ್ಟ. ನಾನ್ ಹೊಯಿ ಗೂಟ ಹಿಡ್ಕಂಡಿ. ಪುಟ್ಟ, ಅಶೋಕ ಇಬ್ರೂ ಅಸ್ರಿಗೆ ಕೈ ಹಾಕ್ರ್. ಇನ್ನೊಂದು ಸುತ್ತಿನ ತಿರುಗಾಟದ ನಂತರವೂ ಶೂನ್ಯ ಫಲಿತಾಂಶ. “ಈ ಹ್ವಂಡ ಸುಖ ಇಲ್ಲ, ಆಚಿಗ್ ಹ್ವಾಪ.. “ ಅನ್ನೋ ತೀರ್ಮಾನ ಪ್ರಕಟ ಆಯ್ತ್.
ಬಲೆಗ್ ಹ್ವಂಡದ ಸಂಖೆ ಜಾಸ್ತಿ ಆಯ್ತ್. ಹ್ವಾ ಬಲಿ ಪಾಲ್ ಒಂದ್ ಕೊಡಿ ಮರೆ.. ಇಲ್ದಿರ್ ಟಿexಣ ಟೈಮ್ ಮಮ್ಮ ಬಲಿ ಕೊಡುದಿಲ್ಲ..” ಅಂದ ಪ್ರವೀಣ. “ಮೀನ್ ಸಿಕ್ರ್ ಮೇಲ್ ಅಲ್ದ ಪಾಲ್ ಹಾಕುದ್” ಅಂದೇಳಿ ಕೊಂಕ್ ಹಾಕ್ದ ಚಣ್ಣ್ ಪುಟ್ಟ. ನಾವ್ ಹ್ವಾಪತಿಗ್ 6 ಜನ ಇದ್ರೂ ಕಡಿಕ್ ಅವ್ರ್ ಇವ್ರ್ ಅಂದೇಳಿ 12 ಜನ ಅಯ್ತ್. ಅಂದ್ರೆ ಬಲಿ ಸೇರಿ 13 ಪಾಲ್ ಅಯ್ಕ್. ಕಡಿ ಪಕ್ಷ 13 ಮೀನಾದ್ರೂ ಸಿಕ್ಕಕಲ. ಇದು ನಮ್ಮ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ. ಎರಡನೇ ಕ್ವಜಿ ಹೊಂಡ ಆಯ್ತ್, ಬಟ್ಟಿ ಕೆರಿ ಮುಗೀತ್, ತೆಕ್ಕಟ್ಟಿ ಬೈಲ್ ಪುರೆಸ್ತ್. ಗಂಟಿ ಎರಡೂ ಕಾಲಿಗ್ ತಡು ಶುರುವಾಯ್ತ್. ಹೊಟ್ಟೆಗ್ ಗುಳ್-ಗುಳ್ ಅಂತಿತ್ತ್. ಬಲೆಗ್ ಇಡೀ ತಿಮಿಂಗಿಲ ನುಗಳ್ಕಂಡ್ ಹ್ವಾಪಂಗಿದ್ದ್ ತೂತ್ ಆಯ್ತ್. ಇನ್ನ್ ಎಂತ ಸಾವುದ್. ಮನಿ ಬದಿಗ್ ಹ್ವಾಪ ಅಂದೇಳಿ ಎಲ್ಲ ಡಿಸೈಡ್ ಮಾಡಿ, ನೀರ್ ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾಸ್ತಿ ಇದ್ದದ್ ಕೆರಿಗ್ ಹೊಯಿ ಲೈಕ್ ಮಾಡಿ ಮಿಂದ್ಕಂಡ್, ಬಲಿ ತೊಳ್ದ್ ಬೆಟ್ಟಿಗ್ ಬಂದ್ ಮೀನ್ ಪಾಲ್ ಹಾಕುಕ್ ಶುರು ಮಾಡ್ತ್. ಅಲ್ಲೇ ಬೈಲೆಗ್ ಗಂಟಿ ಮೇಸ್ತಿದ್ದ್ ಕರ್ಕು ಬಂದ್, “ಮೀನ್ ಹಿಡ್ದಿರ್ಯ ಮಕ್ಕಳೇ, ನಂಗ್ ಒಂದ್ ಎರ್ಡ್ ಕಾಣಿ ಕೊಡಿನಿ..” ಅಂದ್ ಹೇಳ್ತಾ ಓಡ್ ಬಂದಳ್. “ನಾವ್ ಹಿಡದ್ದೇ ಮೂರು ಮತ್ತೊಂದ್. ಆದ್ರೆಗ್ 13 ಪಾಲ್ ಬೇರೆ. ಅದ್ರೋಟ್ಟೀಗ್ ಇವ್ಳೋಬ್ಬಳ್..” ಬೈಕಂತ ಮೀನ್ ಪಾಲ್ ಹಾಕುಕ್ ಶುರು ಮಾಡ್ಡ ಪುಟ್ಟ. ಶಿಲೋಪಿ ಯೆಲ್ಲ ಒಂದ್ ಬದಿಗ್, ಮುಯಿಡ-ಶಿಂಗ ಇನ್ನೊಂದ್ ಬದಿ. ಐರ್,ಕೊಂತಿ,ಕಾಣಿ ಹೀಂಗೆ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಮಾಡಿ, ಕಡಿಕ್ ಒಂದೊಂದನ್ನೇ ಲೆಕ್ಕ ಹಾಕಿ ಎಲ್ಲ ಪಾಲಿಗು ಎಲ್ಲ ಮೀನ್ ಬಾಪ್ಪು ಹಾಂಗೆ ಹಾಕುಕ್ ಶುರು ಮಾಡ್ದ ಪುಟ್ಟ. ಎಲ್ಲರೂ ಯಾವ್ ಪಾಲಿಗ್ ದೊಡ್ಡ್ ಮೀನ್ ಇತ್ತ್ ಅದ್ರ ಹತ್ರ ಹೊಯಿ ನಿತ್ಕಂಬುಕ್ ಶುರು ಮಾಡ್ರ್. ಪಾಲ್ ಅಯ್ತ್, ಎಲ್ಲ ಜರಿ ಕೊಟ್ಟಿ ಹುಡ್ಕಂಡ್ ಬಂದ್ ಮೀನ್ ಹಯ್ಕಂಡ್ ಹೊರ್ಟ್. “ಬೋಳಿಮಕ್ಕಳೆ ಮೀನ್ ತಕನ್ಡ್ ಹೊಗ್ಲ್ ಹಯ್ಕಂಡ್ ಹ್ವಾತ್ರ್ಯಲ, ಬಲಿ ಯಾರ್ ಹಿಡ್ಕಂಬುದ್ ?” ಕೇಂಡ ಪುಟ್ಟ. ಪಾಂಡ, ಚಣ್ಣ ಪುಟ್ಟ, ದ್ರುವ ಎಲ್ಲ ಬಲಿನ ನಮ್ಮ್ ಹತ್ರನೆ ತಕನ್ಡ್ ಹೊಯಿ ಕೊಡುಕ್ ಹೆಳ್ತ್ರ್ ಅಂದೇಳಿ ಬೇಗೆ ಕಾಲ್ ಕಿತ್ತಿರ್. ಉಳದ್ದ್ ಅಶೋಕ. “ಎಲ್ಲ ಸಲ ನೀವ್ ಹೀಂಗೆ ಮಾಡ್ತ್ರೀ.. ನಾನ್ ಇನ್ನೊಂದ್ ಸಲ ಬತ್ತಿಲ್ಲ..” ಮರ್ಕುಕ್ ಶುರು ಮಾಡ್ದ ಅಶೋಕ. ಸಾಯ್ಲಿ ಅಂದೇಳಿ ಒಂದ್ ಬದಿ ಸುಕೇತ ಹಿಡ್ಕಂಡ.
ಗೋನ್ಸ್ರ್ ಆದ್ದ್ ಬಟ್ಟೆಗ್ ಮನಿಗ್ ಬಂದಿ. ಮೀನ್ ಕಂಡ್ ದಡ್ಡಮ್ಮಂಗೇ (ಅಜ್ಜಿ) ಕುಷಿ ಅಯ್ತ್. ಅಮ್ಮಂಗೇ ಸಿಟ್ಟ್ ಬಂತ್. “ಆ ಬಟ್ಟಿನ ವಗುದಾರು ಹ್ಯಾಂಗೆ.. ದಿನ ಹೀಂಗೆ ಗೋನ್ಸ್ರ್ ಮಾಡ್ಕ ಬಂದ್ರೆ ಬಟ್ಟಿನ ನೀನೆ ವಕ್ಕೋ..” ಬೈಯ್ಯುಕ್ ಶುರು ಮಾಡ್ದಳ್ ಅಮ್ಮ. “ನೀ ಸುಮ್ನಯ್ಕೋ ಮರತಿ.. ಗಡಾ ಮೀಕಿದ್ರೆ ಮುಂಚೆ ಬೆಣ್ಗಲ್ ಹೆಕ್ಕಂಡ್ ಬಾ.. ಮಸಲಿ ಡಿeಚಿಜಥಿ ಮಾಡಿದಿ. ಬೇಗ್ ಉಣ್ಲಕ್.” ಅಂದಳ್ ದಡ್ಡಮ್ಮ. ನಾನ್ ಓಡಿ ಹೊಯಿ ದರಿ ಬದೆಗ್ ಬೆಣ್ಗಲ್ ಹುಡ್ಕುಕ್ ಶುರು ಮಾಡ್ದಿ. ಕೆರೆ ಮೀನಿಗ್ ಬೆಣ್ಗಲ್ ಒಗ್ಗರಣೆ ಬಿದ್ರ್ ಇತ್ತಲ.. ಅದ್ರ್ ಣಚಿsಣe, ಪರಿಮಳವೇ ಬೇರೆ. ಬಲ್ಲವನೇ ಬಲ್ಲ ಬೆಣ್ಗಲ್ ಬಣ್ಣ. ಹೀಗೆ ಒಂದ್ ಒಳ್ಳೆ ಬೇಸಿಗ್ ರಜಿನ ಯಾವತ್ತೂ ತಿಚಿsಣe ಮಾಡ್ದೆ ಗಮ್ಮತೆಗ್ ಕಳುವ ಆ ದಿನ ನೆನ್ಪ್ ಮಾಡ್ಕಂಡ್ರೆ ಕಣ್ಣೆಲ್ಲ ಚಂಡಿ ಆತ್ತ್. ಹರ್ಕಟಿ ಚಡ್ಡೆಗ್ ಇದ್ದ್ ಮಜ ರಿeಚಿಟಿs ಪ್ಯಾಂಟೆಗ್ ಇಲ್ಲ ಬಿಡಿ. ಎಂತಂತ್ರಿ??.
